قصه فیلم «خسته نباشید!» سر راست و تک خطی و شاید کمی تکراری است. زوجی میانسال پس از سال ها به ایران و سرزمین مادری زن (ماریا) بازمی گردنند تا هم مرد(رومن) که شغلش زمین شناسی است روی زمین ها و سنگ های کویر لوت تحقیق کند و هم زن پس از پنجاه سال دیداری مجدد با زادگاه و خانواده اش داشته باشد و در این بین با دو پسر جوان کرمانی که خد را لیدر تور معرفی می کنند برای دیدن کلوت های منطقه شهداد راهی کویر می شوند و در این راه ماجراهایی پیش می اید.

کارگردانان جوان فیلم «خسته نباشید!» تصمیم داشته اند فیلمی گرم و صمیمی درباره زندگی و فرهنگ ایرانی و مهربانی و مهمان نوازی مردم ایران بسازند و در کنارش مانند فیلم های موفق سینمای جهان به معرفی جاذبه های توریستی کشورمان نیز بپردازند اما این سعی و تلاش برای به تصویر کشیدن تصاویر کارت پستالی از کویر و زیبایی های شهر کرمان تا جایی پیش می رود که نیروی محرک اصلی برای ساختن فیلمی خوب فراموش می شود. فیلمنامه که سنگ بنای هر فیلم محسوب می شود در خسته نباشید بی دقت و بی ظرافت نوشته شده است و فرم فیلم با وجود زیبایی های غیر قابل انکار لوکیشن ها شبیه به تله فیلم هایی است که در عرض دو هفته تولید می شوند.

برای ساختن فیلمی گرم و دلنشین و به تصویر کشیدن جاذبه های توریستی ابتدا نیاز به داشتن قصه ای جذاب و فیلمنامه ای قوام یافته وجود دارد و پس از آن باید ساختار روایی و فرمی فیلم را نیز به نحوی پیش برد که در خدمت قصه و طرح اولیه، هر چه جذاب تر کردن داستانک های فیلم و کاراکترها و ریتم مناسب آن باشد. با داشتن صرفا نیتی خوب برای ساخت فیلمی با هدف معرفی فرهنگ ایرانی و کشف و معرفی جاذبه های زیبای طبیعی ایران و بدون داشتن لوازم کافی برای ارائه فیلمی در حد و اندازه این هدف، قطعا به آنچه مورد نظر بوده نخواهیم رسید و نتیجه همانطور که در خسته نباشید دیده می شود شبیه به فیلمی تجربی از آب در خواهد آمد.

«خسته نباشید!» با وجود ضعف های متعددی که اغلب بخاطر کم تجربگی گاردانان جوانش دارد فیلمی مفرح و سرگرم کننده است و خالی از نکات مثبت نیست. بازی های فیلم بسیار خوب و یکدست هستند و با وجودی که در فیلم هیچ ستاره ای وجود ندارد از همان ابتدا مخاطب جذب کاراکترهای دوست داشتنی و ماجراهای شیرین شان می شود. طنز ظریف فیلم هم باعث می شود مخاطب به پیگیری قصه مشتاق شودو در عین حال ریتم کند اثر بخصوص در بخش های میانی کمتر حس شود.

محسن قرایی و افشین هاشمی با ساخت فیلم «خسته نباشید!» ثابت کردند قریحه کارگردانی را دارند و به دنبال تولید فیلم راحت آپارتمانی، ساخت فیلم طنز سطح پایین، چشم دوختن به گیشه و کار راحت و بی دردسر نیستند و برای رسیدن به نتیجه مطلوب حاضرند تن به سختی داده و حتی در گرمای طاقت فرسای کویر نیز کار کنند.

«خسته نباشید!» در شکل فعلی فیلمی نسبتا متوسط، سرگرم کننده و مفرح است که اگر با پشتوانه فیلمنامه ای قوی و گارگردانی کاربلد و گروه تولید حرفه ای تر تولید می شد قطعا می توانست به اثری جذاب برای معرفی فرهنگ ایرانی اسلامی و جاذبه های گردشگری برای مخاطبان ایرانی و خارجی تبدیل شود.